در
جاده تهران-
ورامین
محدودهای
وجود دارد به
نام محمودآباد
و چندین و چند
کورهی
آجرپزی در آنجا
واقع شده است.
برخی از این
کورهها همچنان
آجر تولید میکنند
و بسیاری دیگر
بدون استفاده
ماندهاند. در
همین نزدیکی
چند مرکز
بازیافت
زباله هم قرار
دارد، که
ساکنان این
منطقه را از
آلودگی و
بیماری بینصیب
نگذاشته است.
اکثریت
ساکنان این
منطقه افغانی
هستند. عدهای
کارت اقامت
دارند و
بسیاری دیگر
همچنان بدون
کارت هستند.
زندگی در این
جا، حتی برای
مهاجرانی که
کارت اقامت
دارند به سختی
و با مشکلات
فراوان میگذرد،
چه رسد به آنهایی
که کارت
ندارند!
با
شروع فصل
مدارس زخم
نداشتن کارت
اقامت، بیش از
پیش سر باز می
کند. کودکان
این خانوادهها
برای رفتن به
مدرسه همچنان
با مشکل روبهرو
هستند. سال
قبل خانوادههایی
که کارت
نداشتند،
توانستند با
پرداخت مبلغی
در مدرسه ثبت
نام کنند. این
مبلغ بسته به
مقطع تحصیلی
آنها از 70 هزار
تومان تا 100
هزار تومان
متغیر بود. پرداخت
این هزینه
برای خانوادهها
بسیار دشوار
بود، اما به
هر زحمتی بود
تهیه میکردند
تا کودکانشان
به مدرسه
بروند، به
امید این که
بتوانند در
آینده شغل
مناسبی برای
خود پیدا
کنند. اما
امسال از این
اندک امید هم
خبری نیست!
دولت هنوز با
ثبت نام
کودکان فاقد
کارت موافقت
نکرده است و
این امر
نگرانیهای
این خانوادهها
را زیاد کرده
است. مادر یکی
از این کودکان
میگوید :"
وقتی بچهها
به مدرسه نمیروند
و بی سبب در کورهها
و بیابانهای
این اطراف چرخ
میزنند،
گرفتاریها
هم بیشتر میشود".
کودکانی که به
مدرسه نمیروند،
با توجه به
ماهیت این
منطقه بیشتر
در معرض آسیبهای
اجتماعی قرار
دارند. از
طرفی دیگر
وقتی بچهها
به مدرسه میروند،
مادران با
خیالی راحتتر
سر کار میروند.
برخی از
خانوادههای
ساکن این
منطقه به طور
کل قید مدرسه
رفتن کودکان
خود را زدهاند.
این خانوادهها
ترجیح میدهند
کودکانشان
همراه خودشان
در کورههای
آجر پزی خشت
بزنند. این
کودکان به جای
سواد آموختن و
نقاشی کشیدن
در مدرسه،
روزگارشان را
با گل و آجر و
کوره سر میکنند.
اگر کودکی
امکان این را
داشته باشد که
در کورهای
همراه
خانواده خود
کارکند، برای
آنان شانس
بسیار خوبی
است، چون خیال
خانواده راحت
است که حداقل
کسی از کودک
آنان سوءاستفاده
نمیکند و
کودک آنان را
آزار نمیدهد.
به
این ترتیب
امسال کودکان
این خانوادهها
به جای رفتن
به مدرسه و
لذت بردن از
دنیای کودکیشان،
زمانشان را
در کورههای
آجرپزی و یا
مراکز
بازیافت
زباله سرمیکنند
و همچنان در
رویای رفتن به
مدرسه غوطه میخورند...
تیروز
آزاد- شهریور 90